Tymon Niesiołowski (ur. 2 października 1882 we Lwowie, zm. 12 czerwca 1965 w Toruniu) – polski malarz, grafik, pedagog. Przedstawiciel formistów w grupie Rytm. Zajmował się też sztuką użytkową.

Studia artystyczne odbywał w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1900-1904. Malarstwo studiował u Józefa Mehoffera, Stanisława Wyspiańskiego i Teodora Axentowicza. Po skończeniu studiów, w 1905 r. przeprowadził się do Zakopanego.

Pierwsza wystawa prac Tymona Niesiołowskiego odbyła się w krakowskim TPSP w roku 1903. Wystawy indywidualne miały miejsce m.in. w Krakowie (1919) i w Warszawie (1923, 1925, 1935, 1938).

Od 1906 roku należał do tzw. "Grupy Pięciu", z którą, w ramach wystaw zbiorowych, wystawiał prace w Krakowie, Monachium i we Włoszech. W 1909 r. wstąpił do Towarzystwa Sztuka Podhalańska. Był współtwórcą "Ekspresjonistów Polskich" (1917).

W Wilnie zamieszkał w 1926 r., gdzie pracował jako nauczyciel w Szkole Rzemiosł Artystycznych do 1932. Od 1937 r. zajmował stanowisko docenta malarstwa monumentalnego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1940 został prezesem Związku Plastyków Wileńskich i profesorem Akademii Sztuki w Litewskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. Po II wojnie światowej mieszkał w Toruniu, gdzie, do 1960, był profesorem na Wydziale Sztuk Plastycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.