Józef Zawadzki (ur. 14 lipca 1886 w Warszawie, zm. 22 lutego 1951 w Zalesiu) – polski fizykochemik i technolog, rektor Politechniki Warszawskiej, ojciec Tadeusza Zawadzkiego „Zośki” i Anny Zawadzkiej.

Studiował na UW, za udział w strajku studenckim w 1905 został relegowany i przeniósł się do Krakowa, gdzie podjął studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, kończąc je w 1910 z tytułem doktora filozofii. W Karlsruhe u prof. Habera prowadził badania z elektrochemii i na tamtejszej politechnice uzyskał tytuł inżyniera chemika.

Po powrocie do Warszawy w 1915, z chwilą otwarcia Politechniki Warszawskiej, podjął pracę jako asystent w Katedrze Chemii Ogólnej. 5 maja 1916 roku wziął ślub z Leoną z domu Siemieńską. W 1918 roku został kierownikiem utworzonej Katedry Technologii Chemicznej. Po przeprowadzonym w 1923 roku przewodzie habilitacyjnym został mianowany profesorem. W latach 1926–27 i 1929–30 był dziekanem Wydziału Chemii, a w 1936–37 i 1938–39 piastował godność rektora Politechniki Warszawskiej. Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Chemicznego, którego był wielokrotnie prezesem i wiceprezesem, członek PAU (od 1947).

W czasie II wojny światowej współpracował z Delegaturą Rządu na Kraj jako członek Komisji Szkół Wyższych oraz z Komendą Główną AK. Był przewodniczącym Rady Wychowawczej Szarych Szeregów, w których jego syn Tadeusz Zawadzki dowodził warszawskimi Grupami Szturmowymi i zginął w jednej z akcji. Na terenie Politechniki Warszawskiej działał w tajnym nauczaniu, a także wraz z Marcelim Struszyńskim przeprowadził analizę paliwa niemieckich rakiet V2, dowodząc na podstawie kilku prostych eksperymentów wykonanych w warunkach domowych, że jest to stężony nadtlenek wodoru.

Po wyzwoleniu przyczynił się walnie do odbudowy Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej. W 1947 został doktorem honoris causa tej uczelni. Do końca życia kierował Katedrą i Zakładem Technologii Nieorganicznej. Był też członkiem prezydium Akademii Nauk Technicznych.

Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej Związek Akademików Gdańskich Wisła.

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Dorobek naukowy

Prowadził prace nad kontaktowym utlenianiem amoniaku, naftalenu i antracenu oraz redukcją dwutlenku siarki metanem. Badał możliwości zastosowania polskich glinokrzemianów do produkcji tlenku glinu oraz siarczanu wapnia do produkcji kwasu siarkowego. Zajmował się również kinetyką dysocjacji termicznej.

Opublikował m.in. Technologię chemiczną nieorganiczną (tom 1–2, 1951–1952), na której wychowało się kilka pokoleń chemików.

Upamiętnienie

• Imię Józefa Zawadzkiego nosi Zespół Szkół Nr 21 w Warszawie (dawne Technikum Chemiczne Nr 3) mieszczący się przy ulicy Saskiej 78, a także Duże Audytorium Starej Chemii Politechniki Warszawskiej.
• Nazwisko Józefa Zawadzkiego zostało umieszczone na pomniku poświęconemu akcji V1 i V2 odsłoniętym w 1991 przed gmachem Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej.